liminal space (artful #2)

‘You told me Leonora Carrington was an expert in liminal space. What's liminal space? I'd asked you. Ha, you'd said. It's kind of in-between. A place we get transported to. Like when you look at a piece of art or listen to a piece of music and realize that for a while you've actually been somewhere else because you did? I'd said. Or liminal like limbo? Maybe, you'd said, getting excited, wait, I'll look it up, maybe limbo and liminal share a root, it sounds like they might.’ (p. 116)

Er komt geen antwoord. Limbo. Maar die ruimte, liminal space, maakt deel uit van het boek (en het boek zorgt er natuurlijk voor dat de lezer die ruimte betreedt). Er komen nogal eens bomen voor in dit boek, de hoofdpersoon werkt met bomen, ze gebruikt veel boomtaal, en als het uitgelezen is lijkt Artful een boom te zijn (bovendien: het boek is letterlijk gemaakt van bomen) — Limbo en liminal zijn sowieso familie, of ze nu wortels delen of niet.